Je loopt en loopt en zoekt en zoekt naar die ene plek waar je even kunt uitrusten, maar deze komt maar niet. Je gaat weer verder en verder en verder en hoopt dat het moment komt dat je even mag stoppen. Je kunt bijna niet meer, maar je gaat toch nog even door. Je loopt op je tandvlees. Normaal gesproken heb je genoeg energie. Je kan makkelijk je werk of studie en thuissituatie aan en de hobbels die op je pad komen, los je makkelijk even op. Er wordt in de drukke periodes een beroep gedaan op je energiereserve. Die vult weer aan zodra de dingen weer wat kalmer zijn. Je energiereserve wordt ongemerkt aangevuld door onder andere beweging, sociale relaties, gezonde voeding, een goede nachtrust. Door deze activiteiten wordt je energie op peil gehouden. Blijf je te lang op je tandvlees lopen, dan heeft je lichaam geen tijd meer om de energie aan te vullen en dat ga je merken.
Herken jij jezelf of iemand anders in onderstaande punten?:
- Ik sta altijd vermoeid op, hoe lang ik ook slaap.
- Ik gun mezelf geen tijd voor ontspanning zoals bijvoorbeeld sporten.
- Ook op het werk ga ik door en sla de pauzes over.
- Ik reageer vaak geprikkeld of ik word juist snel emotioneel.
- Te veel mensen bij elkaar geven mij teveel prikkels, het is al snel te druk.
- Ik pieker veel.
- Ik ben vergeetachtig
- Er komt niet veel uit mijn handen.
- Ik voel me nutteloos.
- Mijn werk daagt mij niet meer uit.
Niemand is hetzelfde en reageert hetzelfde op dingen, maar bovenstaande gaat vaak gepaard met:
- Druk van buitenaf. Bijvoorbeeld je hebt zorgen over je kinderen, je baan, te hoge werkdruk, zieke ouders waar je voor moet zorgen.
- Persoonlijkheidsfactoren. Bijvoorbeeld het is nooit goed genoeg, de lat hoog leggen, altijd klaarstaan voor een ander, door iedereen leuk gevonden willen worden, te veel verantwoordelijkheidsgevoel.
Het is van belang dat je de vicieuze cirkel weet te doorbreken en dat je energie weer wordt aangevuld. Hoe, dat werkt voor een ieder weer anders. Met wat ondersteuning gaat het je lukken. Ik kan je erbij helpen.